Browsing posts by

Evelien

Trekvogelpad in de kou - Uitzicht Haaksbergerven

Trekvogelpad deel 2

3 mei 2021

Voor ik vertrek denk ik altijd dat ik gewoon een stukje ga wandelen. Een beetje genieten van de natuur, tijd met met zelf doorbrengen, mensen ontmoeten en wandelen. That’s it. Hoeveel wandelingen ga ik nog maken voor ik weet dat er altijd iets gebeurt? Een wandeling is nooit alleen maar een wandeling. Deze blog gaat over…

Mijn uitzicht tijdens het koken over Rijswijk en Wateringen

Afscheid van weer een eerste thuis

18 maart 2021

Dansend dwarrelde ik door mijn kamer. Het weekend ervoor vierde ik mijn verjaardag en vandaag was ik echt jarig. Ik had net bedacht om een kerstboom te gaan kopen. Voor het eerst in 4 jaar had ik een thuis waar ik mijn eigen kerstspullen zou kunnen uitpakken en daar keek ik naar uit. “Hallo, is…

Evelien’s Pannenkoekenrecept

27 november 2020

Mijn moeder noemde mij vroeger het pannenkoekenmonster. Ik at er zo 4, 5 of 6 weg. Nog steeds doe ik dit. Al heb ik nu ook af en toe na 3 pannenkoeken al wel genoeg. Aangezien pannenkoeken bakken en eten één van mijn lievelingsactiviteiten is vond ik het tijd om mijn recept hier te delen.…

Trekvogelpad deel 1

19 oktober 2020

Van 1 tot 18 september 2020 wandelde ik een gedeelte van het Trekvogelpad. Ik plakte er aan het begin nog een extra wandeldag aan vast, omdat ik de wandeling van Egmond aan den Hoef naar Bergen aan Zee zo prachtig vond. Deze keer eindigde ik op het station Ede-Wageningen. In april 2021 ben ik van…

Toch niet samenwonen

19 oktober 2020

In december 2019 wist ik het zeker. Ik vroeg mijn vriend of hij met mij wilde gaan samenwonen. Deze keer niet omdat het praktisch was of dat we toch altijd al bij elkaar waren. Nee, omdat ik een thuis wilde bouwen met hem. We deelden dit nieuws met onze familie en vrienden. Zij blij en…

Terug naar onze eigen natuur

10 augustus 2020

Hobbelend door het Atlasgebergte realiseer ik mij dat ik niet van busreizen hou. In ieder geval niet de smalle weggetjes nemende busreizen door gebergte. Van aangenaam warm in Marrakech reizen we via sneeuwballen gooien tijdens de plaspauze naar mijn allereerste ervaring met de woestijn. Deze ervaring zorgde ervoor dat mijn visie op de mens en…

Persoonlijk Portret: Sarie

27 juli 2020

Sarie is een wild soul. Bij het zien van een zacht zandpad trekt zij haar schoenen uit om op blote voeten verder te gaan. Met haar camera draait zij in het rond en verzucht de schoonheid van kronkelende takken en schapenwolkjes in de blauwe lucht. Haar ogen zien de kleinste details: “Zie je deze hele…

Waarom zie ik zelf soms zo troebel?

10 juni 2020

Mijn stoppen slaan door. Niet de figuurlijke, maar letterlijke stoppen. Ik ontdekte het door te moeten plassen in het donker. Het briefje naast de stoppenkast zou de oplossing geven. Mijn ogen schieten van de plaatjes met rondjes en rechthoeken naar de drie stappenplannen. Er staat ook nog een noodnummer op waarvan ik overweeg het maar…

Persoonlijk Portret: Niels

22 mei 2020

“Wil je dat ik daar ga zitten? Dat kan hoor.” “Wil je dit kronkelige ietwat modderige paadje in met al die dennenappels. Geen probleem!” Het is bijna alsof Niels niet in een rolstoel zit. Niets lijkt onmogelijk voor deze man. Op vakantie werd Niels ooit eens door het mooiste meisje de hele week meegenomen op…