Voor ik Kim ontmoet, zie ik haar profielfoto. Een idee van hoe zij is vormt zich in mijn hoofd. Na wat kort geklets krijg ik steeds meer het gevoel dat er iets niet klopt in wat ik nu zie en heb gezien op haar foto. Kim blijkt jonger te zijn dan dat zij overkomt op de foto. In de gesprekken die tijdens de rest van onze ontmoeting volgen ervaar ik Kim als ouder dan haar leeftijd van 24 jaar. Ze heeft een purpose en drive die niet altijd aanwezig is bij iemand van haar leeftijd.
“Zou ik kunnen zeggen dat jij een paardenmeisje bent?” Een volmondige ja volgt. Vier jaar geleden kocht Kim haar paard, Duncan. Deze woont samen met 6 andere paarden in een paddock paradise in Bakkum. Hier komt Kim om de paarden te verzorgen, naar ze te kijken en om opstellingen met ze te geven. Voor we gaan wandelen mag ik een opstelling doen. Het blijft een bijzonder mooi middel om wat er speelt in je leven zichtbaar en inzichtelijk te maken. Helemaal nu de paarden er zich ook mee gaan bemoeien. Ze duwen stukken weg met hun neus, poepen naast anderen en plaatsen zich tussen mij en mijn doel in.
Wanneer ik mijn camera pak en foto’s ga maken, blijft Kim strak in de camera kijken. Ze lijkt niet van haar stuk af gebracht te kunnen worden en stevig te staan. En toch, voel ik haar niet wanneer ik de foto’s terugkijk. Kim deelt dat zij moeite heeft met de verbinding te maken tussen haar stevig staan en contact met haarzelf houden. “Duncan helpt mij hierin enorm. Hij leert mij om te ‘zijn’ zonder dat er iets anders nodig is. Wanneer ik het even niet doe, gaat hij heel diep ademhalen in zijn buik en hoef ik dit alleen maar te volgen om mezelf weer te voelen.”
Verderop vinden we een prachtig open heideveld waar we ver in de verte hertjes zien. De zon begint al wat te zakken en verzorgt een prachtig schilderij met de wolken. Ik laat Kim plaats nemen op een heuveltje en vraag haar om haar ogen te sluiten. “Leg je handen op je buik en adem daar naartoe.” Zo laat ik haar eventjes staan en kies mijn positie zodat Kim en het landschap er mooi opkomen. “Open nu je ogen maar.” Ik voel en zie een Kim die verbinding heeft met zichzelf terwijl ze duidelijk voelt dat ze staat. Ik klik een paar keer en doe dan een vreugdedansje.
Wil je een mooie foto van jezelf, maar vind je dit eng of sta jij nooit mooi op foto’s? Sta jij op een belangrijk kruispunt in jouw leven en weet je even niet goed meer welke kant je op moet? Of lijkt het je gewoon ontzettend leuk om jezelf op dit punt in jouw leven vast te laten leggen als herinnering voor later? Lees dan hier verder over het Persoonlijk Portret.