Een maand geleden kwam ik aan op Schiphol en nu sta ik met een biertje in mijn hand te dansen op de nieuwste hit van de Snollebollekes. Omringd met uitgedoste hossende mensen ontspan ik en geniet. Wat is carnaval toch een heerlijk feest waarbij er niet meer is dan wat er is waar je op dat moment bent. Laat het maar aan mij om in een feest als carnaval een diepere betekenis te vinden.

Vooraf afgesproken rust

Ik ben trots op mezelf hoe ik de eerste maand heb aangepakt. (Lees hier hoe ik het eerder niet handig aanpakt.) De bewuste keuze om mezelf 2 weken de tijd te geven om te landen in Nederland heeft goed uitgepakt. De eerste dagen volgde ik vooral mijn ouders in hun afspraken. Dat was makkelijk, want ik hoefde zelf dan geen plannen te maken. Na de kerstdagen voelde ik me toch een derde wiel en wilde ik mijn eigen mensen om mij heen. Ik zocht 1 van mijn beste vrienden op en mijn andere beste vriendin kwam naar mij toe om oudejaarsavond samen te “vieren” in pyjama op de bank.

Na 2 weken rustig aandoen kwam de behoefte aan de slag te gaan en die is er nog steeds. Inmiddels had ik al wel op een aantal vacatures gereageerd, maar ik wilde nu iets doen. Ik plaatste een bericht op Facebook met mijn besluit om meer vanuit verbinding te fotograferen. Dagelijks ontving ik berichten met mooie verhalen en redenen waarom mensen op de foto wilde en mijn hart verwarmde. Dit is het pad wat ik op wil. Vanuit verbinding mogen fotograferen wat er op dat moment is.

Leiden

Een fotoklus, op de cowerkdag van de School voor Ondernemers in Utrecht, gaf me inspiratie voor mijn eigen bedrijf en een excuus om een week buiten Breda door te brengen. In de paar dagen dat ik in Leiden was ontmoette ik de mensen die ik wilde zien. Ik kletste en knuffelde. Het was heerlijk om weer in te voegen in de levens van de mensen die voor mij belangrijk zijn. Het mooiste moment was toen ik net dacht dat ik een vriendin graag wilde zien, maar niet wist hoe omdat ik die middag uit Leiden wegging, en ik haar bij het verkeerslicht zag staan.  Dit is waar ik voel dat ik leef. Wanneer ik niet vecht tegen, maar door de stroom word meegenomen.

In Leiden maakte ik ook de beslissing om te gaan stoppen met mijn project “My daily happiness”.  2,5 jaar geleden begon ik dit project als middel om iedere dag met fotografie bezig te zijn en mezelf eraan te herinneren dat er iedere dag een geluksmoment is. En van een motiverend en inspirerend project voelt het nu als een blok aan mijn been en een verplichting. De gedachten dat ik er binnenkort mee stop brengt rust en ruimte. Ik realiseerde me hoeveel tijd ik onbewust besteed aan het zoeken naar de foto van de dag. Wederom: wanneer ik voel dat ik onnodig aan het ploeteren ben is loslaten het enige wat ik kan doen om weer in de stroom te komen.

Carnaval 

Oké, het was nog niet officieel carnaval, maar de kluuntocht was wel een goede voorbereiding op Carnaval. Het is geloof ik 4 jaar geleden dat ik voor het laatst carnaval heb gevierd. Die jaren waren er redenen om niet te gaan en was dit ook prima. Maar terwijl ik alle kleding in de verkleedkist bekeek kwamen de herinneringen en kriebels terug. Gehuld in zoveel mogelijk oranje en rood, wit, blauw loop ik de Grote Markt op en krijg een lach op mijn gezicht. Hossend op een lied over een Sanseveria die voor het raam staat was iedereen op dat moment daar. Iedereen laat zich meenemen in de stroom. Niets anders doet ertoe.