De eerste stap naar het buitenland werd er 1 naar een land waar ik me thuis voel. Met de eerste stap die ik zet vanuit het vliegtuig. Met de wandeling die ik maakte door zijn groene bossen, velden en bergen gaf Ierland mij de omgeving die ik nodig had om te beseffen dat ik het had gedaan: het bekende achter laten. Na wat bezinning volgden een aantal weken van het leven vieren met dansen, zingen en lachen in een pub in Killarney, een pub en het hostel op Inis Mor, in pubs in Connemara en in pubs in Dublin. Zie jij de rode draad van mijn tijd in Ierland ook?

Het was tijd voor warmte en opladen in de zon. Met hier en daar nog steeds een feestje, maar vooral veel mañana en tranquillo. Het duurde een aantal weken voor ik door had dat ik niet snel hoefde om ergens te komen. Dat iets goed genoeg kon zijn en niet perfect hoefde. Met het bezoek van mijn broer, beste vriendin en de leukerd, die de halve wereld overvloog om bij mij te zijn, realiseerde ik me dat ik geliefd ben en mensen moeite voor me doen. Gran Canaria was ook de plek waar ik testte of ik in een ander land een netwerk kan opbouwen waar werk uit voort kan komen. Met mijn allereerste expositie in Las Palmas de Gran Canaria vind ik dat het geslaagd is.

Met mijn liefde voor open en eindeloze ruimtes is mijn eerste ervaring met de oneindigheid van de woestijn er eentje die ik altijd ga onthouden. De woestijn en zijn bewoners maakten mij bewust dat er niets natuurlijks meer is aan het systeem wat wij als mensen hebben gemaakt en hoe enorm ik geniet van in nauw contact te zijn met de natuur. Marokko was ook het land waar ik mij een hele week middenin mijn lievelingskleur blauw mocht bevinden en de ene na de andere heerlijke tajine voorgeschoteld kreeg.

Hier vond ik een “klooster” in de vorm van een yogacentrum waar ik gedurende een aantal maanden hard en serieus werkte. Op mijn berg in Zuid-Spanje kwam ik voor het eerst tot rust. Er was niets anders dan de berg, het werk en de bezoekers. Man, wat was dat heerlijk. De rust bracht ruimte voor reflectie en heling en ik kon mijn kracht weer voelen. Ik brak een vicieuze cirkel waar ik maar wat graag uit wilde. Ik leerde om minder streng te zijn voor mezelf en meer te knuffelen met mezelf. De maanden werden afgesloten met een week in Spanje met mijn ouders. We bespraken het leven en de dood van dierbaren en ik liet mijn vader mijn boosheid zien.

Geld verdienen. Dat was waarvoor ik terug naar Nederland dacht te komen en enthousiast ging ik aan de slag. Iets te enthousiast, want na 1 week was ik niet meer in staat te functioneren. Ik besloot mijn terugkomst als experiment te zien met als hoofdvraag: Hoe is het om weer in Nederland te zijn? Door het wegnemen van de druk kon ik genieten van vrienden ontmoeten en opdrachten die ik deed. Ik deed nieuwe contacten op in Breda en zag dat Breda meer was dan alleen het negatieve gevoel dat ik had. De uitkomst van het experiment was dat ik ging terugkomen in Nederland en er blij kon zijn.

Wandelen doe ik graag. Zo graag zelfs dat ik met veel plezier in Spanje en Portugal 2 maanden gewandeld heb. De camino was geen levensveranderende ervaring, maar een enorme bevestiging. Dat ik kan genieten en vertrouwen op mijn intuïtie. Dat wat en wie je nodig hebt op je pad komt. In de vorm van een sinaasappel, een lied, een franse man of een uitspraak van een ander. Continu in de natuur zijn bracht mij iedere dag een lach op mijn gezicht. Het niets anders te doen hebben dan wandelen creëerde ruimte in mijn hoofd. De grotere vragen in het leven kwamen voorbij en ook ook de kleine grote vragen. De wandeling eindigde ik in Porto met twee begeleide rondwandelingen. 950 kilometer was blijkbaar nog niet genoeg.

Thee, scones, chocola en comfort hielpen mij om te verwerken wat er in het afgelopen anderhalf jaar allemaal gebeurde. In de lessen, gesprekken en stille momenten ontdekte ik hoeveel ik geleerd heb over mezelf. Mijn vertrek uit Nederland voelde anderhalf jaar geleden als het enige wat ik kon doen. Hier had ik geen rationele reden voor behalve dat ik weg wilde. Door de afstand die ik genomen heb van alles en iedereen kon heb ik kunnen (her)ontdekken wie ik ben. En ik ontdekte dat ik veel ben en meer dan ik had gedacht. En ik voel en weet wie ik ben. Ik ben geen klein meisje meer. Ik ben een vrouw.