Alles op een zeilboot heeft zo zijn plek en functie. Er is zelf een hele eigen taal voor alles. Het is een andere wereld waar ik nog nooit kennis mee had gemaakt. Het eerste stapje de boot opzetten was wennen. De boot beweegt onder je voeten en het vroeg heel wat van het vertrouwen in mezelf.
“Ga je anders mee zeilen met mij en mijn broers?” vroeg Willemijn mij op een dag dat ik niet lekker in mijn vel zat. Ik heb nog nooit eerder gezeild, maar de gedachten aan een dag op het water met fijne mensen (Willemijn verzekerde mij dat haar broers lief zullen zijn) klonk fantastisch.
Ik wil zo graag het water inspringen. Mijn gedachten en zorgen van me af spoelen. Maar het water is diep, donker en ik weet niet wat daar allemaal onder mij zwemt. En toch spring en zwem ik. Het water voelt heerlijk. Ik voel me vrij.
