Met mijn fort van verhuisdozen, stapelbare kastjes en welgeteld een bord, beker en een mes die niet ingepakt zijn, denk ik aan zaterdag. De dag die steeds dichterbij komt nu ik afscheid heb genomen bij mijn vrijwilligerswerk(met een traan, een lach, lieve kaart en een prachtige fruitschaal!), de kastjes van de muur zijn gehaald en toch echt wel alles is ingepakt. Zaterdag vertrek ik met al mijn spullen 100 km verder naar Leiden. Het voelt als een wereld weg, maar ook weer dichtbij. (Dit gevoel dat het dichtbij is, komt vooral na het zien van de verschillende afleveringen “Liefs uit…” en “Hello Goodbye” waarin partners verhuizen naar andere continenten, opeens voelt het dan heel stom om te zeuren over 100 km.)

Spannend. Leuk. Onzeker. Uitdaging. Zomaar een paar woorden die, samen met kriebels in mijn buik, opkomen als ik eraan denk. Het aangaan van de nieuwe uitdaging om mezelf te profileren als de hulpverlener die ik wil zijn staat voorop, naast natuurlijk een lieve vriendin zijn voor mijn vriend, contacten op doen, de stad ontdekken en leuke dingen doen. Inmiddels heb ik wel 2 0-urencontracten weten te bemachtigen! Een mooie voet tussen de deur om aan de slag te gaan in Leiden. Al moet ik eerlijk bekennen dat ik het nog niet van de daken schreeuw. Heeft denk ik te maken met alle afwijzingen die ik in het laatste jaar heb gehad en nu opeens ben aangenomen op 2 plekken. Het is toch weer even wennen als een werkgever zegt: “In jou zien wij wel wat Evelien.”

In de afgelopen maanden heb ik regelmatig een afwijzing ontvangen en dat gaat je toch niet in de koude kleren zitten. Elke keer stak ik 100% van mezelf in de motivatiebrief en ook in mijn CV zitten inmiddels al heel wat uren puzzelen met inhoud en lay-out. Een aantal keer ben ik uitgenodigd voor een gesprek en hierdoor wist ik dat ik op de goede weg zat, maar hetgeen wat mij nog steeds het meeste zelfvertrouwen heeft (terug)gegeven is het doen van mijn vrijwilligerswerk. Ik zal hier niet weer een hele blog aan wijden hoe fijn het is om gewaardeerd te worden voor de dingen die je goed kan, maar positief was deze ervaring voor mij zeer zeker.

Nu weer terug naar mijn fort van verhuisdozen en stapelbare kastjes en nog even genieten van het zijn in Breda, beginnend met een bespreking over de carnavalsoptocht van 2014! 🙂