“Ik geloof dat ik het een paar maanden gehad had met langere afstanden wandelen.” Voor even dan, want ik wandelde op het moment dat ik dit dacht in de duinen bij Kijkduin. Een route van 18 kilometer koos ik uit voor mijn eerste niet-werken-maar-wandelen-dag. De route is onderdeel van het kustpadRondje Nederland: Sluis – Pieterburen die ik eerder wandelde, maar toentertijd besloot om over het strand te wandelen en niet door de duinen.  

De week, of eigenlijk weken, voor ik de eerste niet-werken-maar-wandelen-dag ging doen, merkte ik allerlei twijfels en onzekerheden. Zo ging het in mijn hoofd: “Ga ik mezelf echt zover krijgen om dit te gaan doen? Je weet dat je dit fijn gaat vinden. In bed liggen is ook heel fijn. Wat als het regent. Ga ik dan ook? Je hebt eigenlijk iemand nodig die met je mee gaat, zodat je ook echt gaat. Ik zou Bruno kunnen vragen. Hij wandelt een deel van deze route iedere maandag. Wat nu als hij denkt dat ik hem na-aap… Nee Evelien, je gaat dit gewoon doen. Je kan dit en je weet dat het fijn is.” 

Om half tien stapte ik in de tram die mij naar mijn startpunt bracht. En ik merkte enthousiasme voor dit mini-avontuur. De gedachten dat er zoveel mensen wel op dat moment aan het werk waren, was ook motiverend. Ik heb bewust de keuze gemaakt om dat vandaag niet te doen. Al heb ik stiekem gewerkt, omdat er ruimte in mijn hoofd was om geïnspireerd te raken voor de tekst van een Persoonlijk Portret die ik meteen heb opgeschreven. 

Ik wandelde vandaag door de duinen met de zee die af en toe verscheen en zag daar een vos. Ik verbaasde mij over de hoeveelheid mensen die hun hond aan het uitlaten waren. Ik genoot van de zon zien aankomen vanuit het oosten tot deze mij verwarmde tijdens mijn lunchpauze. En ik had een gesprekje met een oudere vrouw die met haar rollator heerlijk over de boulevard aan het wandelen. Zij zag mij met mijn camera staan en merkte op dat het jammer was dat er zo weinig kleur was vandaag. Ik vertelde haar welke kleuren ik allemaal zag. De vrouw lachte: “Nu je het zegt, er is meer te zien dan ik dacht.” 

Ik snap niet dat ik me hier druk over maakte…